درباره من
یک مادر
یک همسر
یک عروس
یک دختر
یک خدمتکار ۲۴ساعته
ادامه...
بعضی روزا واقعا از بچه داری کم میارم .
آرزو میکنم که کاش نبود کاش به وجود نمیاوردمش .
کارایی که میکنه لجبازی هاش واقعا به ستوه میارتم .
بچه از همون روزی که نطفه اش بسته میشه دردسراش شروع میشه و تا زمانی که اون سنگ لحد رو بزارن روت تو قبر همچنان اسیرشی .
من که یه همچین غلطی رو کردم و اعتراف میکنم که گوه خوردم .
ولی واقعا درک نمیکنم چرا یه سری ها با کلی هزینه ، کلی گریه زاری ، نذر و نیاز به درگاه الهی ، میخوان بچه دار بشن !
که چی بشه مثلا .
یکی دیگه خلق کنی که بیاد آرامش و آسایش و کارِتو ، علایقتو ، هیکلتو، مهمتر از همه روانت و کلا به گا بده .که چی ؟!
اخر سرم بعد این همه مصیبت یا میشی مامان بده ، یا کافی نیستی ، یا داری کم میزاری ، یا همه چی تقصیرِ ننه هست .
این حرفارو فقط اینجا میزنم
جایی دیگه بزنم به جرم نامادری بودن سنگساره کلامی م میکنن.
از این که میبینم دو سال دیگه مدرسه داره
دردسرای یادگیری بشین بالاسرش درس بخونه ، نخونه، بعدش بلوغش بعدش تو روم ایستادن هاش ، بعدش سیخ شدن دولش ، بعدش امروز عاشق شدن فردا فارغ شدن هاش ،
وواای خدا من نمیکشم واقعا:(
میخوام چیکار کنمش نمیدونم.
خسته ام خسته ..
حاوی الفاظ رکیک .اگه میخوای غلط املایی بگیری و بری بالا منبر اصلا نخون.مرسی
از چه نوع سفر هایی نفرت دارم.؟
از این که برم شمال یا هر قبرستون دیگه ای و مجبور باشم با یه سری آدم غریبه یا غیر غریبه بچپم تو ویلای نیم تری ، تو عن و گوه ِخودم و سایر بستگان غوطه ور بشم از کمبود جا . !
حرف بزنی میگن مسافرته دیگه ، یکی دو‌روز تحمل کن ، معلومه خونه خود آدم نمیشه، بابا اومدیم خوش بگذرونیم و الی اخر ...
حالا بیا به این ادم ها حالی کن بابا ، من مریضم ، من روانم داغونه ، من نرمال نیستم ، من باید همه چیزم ارگانایز شده باشه .همه چی سر جای خودش باشه ، همه چی مرتب باشه .
اگر نباشه عصبی میشم ، کسل میشم ، شارژم میکشه پایین .
بابا به خدا من ادم گوزی نیستم فقط مدلم با بقیه فرق داره.
من آدمه هتلیم .
با اهِن و تولوپ برم هتل . اتاقم تمیز و مرتب باشه .صبحانه و ناهارم به جا باشه ، تو یه محیط تر تمیز باشه.چرت و خوابم سر جاش باشه .اقا جون من در طول روز باید یه تایمایی رو برم تو غار تنهاییم تا دوباره شارژ شم واسه باقی روز .
که دوباره تیپ بزنم چیتان پیتان کنم برم بیرون .
دور بزنم و معاشرت کنم .
بعله
به من این مدلی خوش میگذره .
نوع سبک مسافرتیم با سایه سر کاملا متفاوته، و ابن خودش باعث بحث و دلخوری میشه ...
حرف هایی از جنس حق
تو این چند روز و اندی که از سفرم با دوستان ِِ سایه سر میگذره به چند تا چیز پی بردم .
بین همه ی این مردهایی که تو این جمع دیدم ، شوهر بنده بوده که فقط رفتار شایسته با همسرش داشته .
صداشو بلند نکرده ،چشم قره نرفته ،بچه رو ول نداده رو سر من ، و سعی کرده بهم خوش بگذره .گرچه از حق نگذریم این من بودم که چند جایی رگ ترکی م گرفت و چیزایی گفتم که نباید ،
و الان دارم اعتراف میکنم که اشتباه کردم و حس میکنم باعث شرمندگیش شدم .
میتونست مثل این مردا همونجا بزنه تو دهنم ولی نزد .
دومین موردی که دیدم این بود که ملت قد پشگل سگ برای بچه هاشون ارزش قائل نیستن .از رفتارشون با بچه هاشون شدیدا شکه شدم .
بچه ای که چندین ساعت متوالی نه چیزی خورده نه استراحتی داشته ،حرف هم بزنه میپرن بهش که ساکت باشه.
از این رو میگم این رفتار عجیب بود برام که مشابه این عکس العمل ها رو تو تهران ندیده بودم.و این دوستان از اهالی دو شهر متفاوتن ...
خلاصه کلام این که بچه داری رو سفت گرفتم .
هر دومون سخت گرفتیم ..
و از این قضیه خوشحالم .
و به خودم و پدر بچه افتخار میکنم.
حداقل تو این ضمیمه شیش هیچ از بقیه جلوئیم ...
یک لبخند تو کافیست ،که یک دنیا غم را فراموش کنم ...
برای من معاشرت با آدم ها سخته .
معاشرت با آدم های که فازشون باهام فرق میکنه سخت تر .
ولی خوب زندگی که همیشه به کام ما نمیچرخه . گاهی ادم مجبوره خودش رو بچلونه و وارد یه جمع هایی بشه که دوست نداره .
یا اینجوری بگم
جمع رو دوست دارم ولی خیلی یهویی باطریم تموم میشه و باید برم تنها شم برا خودم .
یا خوابم میاد در لحظه باید بخوابم .
یا اگر گشنم نیست میگم اقا جون من گشنم نیست شما بخورید .
ولی بقیه از این نوع رفتار من ناراحت میشن .فکر میکنن چه ادمِ گوز و چس کن تو برقی هستم .
فی الواقع نیستم ..
و این تلاشِ همیشگیه من برای ثابت کردن خودم به بقیه خیلی ازم انرژی میگیره و خستم میکنه .
فعلا همینا
الان خیلی ناراحتم
شاید بعدن بیشتر توضیح بدم ...