یک لبخند تو کافیست ،که یک دنیا غم را فراموش کنم ...

برای من معاشرت با آدم ها سخته .

معاشرت با آدم های که فازشون باهام فرق میکنه سخت تر .

ولی خوب زندگی که همیشه به کام ما نمیچرخه . گاهی ادم مجبوره خودش رو بچلونه و وارد یه جمع هایی بشه که دوست نداره .

یا اینجوری بگم 

جمع رو دوست دارم ولی خیلی یهویی باطریم تموم میشه و باید برم تنها شم برا خودم .

یا خوابم میاد در لحظه باید بخوابم .

یا اگر گشنم نیست میگم اقا جون من گشنم نیست شما بخورید .

ولی بقیه از این نوع رفتار من ناراحت میشن .فکر میکنن چه ادمِ گوز و چس کن تو برقی هستم .

فی الواقع نیستم ..

و این تلاشِ همیشگیه من برای ثابت کردن خودم به بقیه خیلی ازم انرژی میگیره و خستم میکنه .

فعلا همینا 

الان خیلی ناراحتم

شاید بعدن بیشتر توضیح بدم ...