باید از همان دور دوستت میداشتم ، از نزدیک نا امید کننده بودی..

هر روز صبح ، بعد از انجام مراسم خاصِ وزن کشی ، میرم رو ترازو ..

دریغ از صد گرم که بیام پایین ..

غذارو به شدت کم کردم جوری که عصبی میشم از گشنگی و نخوردن نون و برنج .

ورزش نمیکنم چون تو خونه نمیتونم.

بعله باید گروهی باشه و زور بالا سرم و با اهنگ و آیینه قدی .

چرا باشگاه نمیرم؟ 

چون‌ درگیر این بچم هنوز ...

به هنگام جا به جا کردن لباس های زمستونی به تابستونی ، پیرهن صورتی  که خودم گلدوزی کرده بودم اومد بیرون.

به کل یادم رفته بود همچین چیزی رو داشتم.

بوش کردم ولی جز بوی موندگی لباس تو کمد چیزی نصیبم نشد .

پوشیدمش هنوز اندازم بود .

آدما تو‌زندگی‌ آدم‌ میان و میرن  ، ولی یادگاری هاشون‌ میمونه دیگه .یه روزی یه جایی یقه تو میگیره ...

داریم به ماه ملکوتیه اردیبهشت نزدیک میشیم ..