به هنگام مجردی لله ی بچه های مردم نشوید تا گرفتار نشوید .

مشگل بچه اخر بودن اینه که دیر تر از اون یکی  های دیگه ازدواج میکنی .

پس وقتی خونه پدرتی خواهر زاده یا برادر زاده تو میبینی .حتی بچه کوچولوهای فامیل که میان خونتون .

باهاشون از روی محبت بازی میکنی وقت میزاری .

این رویه ادامه خواهد داشت حتی وقتی خودت هم شوهر کنی و بچه دار بشی ، وقتی میاد خونتون یا میری خونه ی فک و فامیل یا وقتی خبر مرگت مسافرت میری  باهاشون ، بازم اون جغله های فامیل میچسبن بهت که بازی کنی باهاشون.

همه هم یه جوری طلبکارن ازت که چرا توله های ما رو محل نمیدی .سرگرمشون‌نمیکنی ما یه دست ورق بزنیم مثلا.!

خلاصه ی کلام این که این قضیه شاید در ظاهر چیز مهمی نباشه ولی واقعا خیلی جاها خیلی تایما اعصاب خورد کن و ازار دهندست .