نامه ای به همسر که هرگز نخواهد خواند..

عزیزم،
آقا،
پدر ِبچم،
وقتی میای خونه و با اخم و تَخم کیف غذات رو میگیرم .

وقتی چای برات نمیریزم و میگم خودت پاشو بریز.
وقتی میبینی بی حوصله ظرف هارو پرت میکنم تو سینک که صدا بدن ..

وقتی جوابِ سوالتو نمیدم
وقتی میام تو اتاق در رو پشت سرم میبندم ..

وقتی موهامو بی حوصله گوجه کردم پشتِ سرم ..

یعنی بیشتر از هر وقت دیگه ای به بغل شدن به نوازش شدن به بوسیده شدن به ناز شدن احتیاج دارم .

نپرس چته چی شده چرا انقدر عصبانی حالا؟!

فقط لبت رو بزار رو لبام و بغلم کن ‌...

من رو مثل روزای اول دوس داشته باش لطفا ..