بازگشت...

لم داده ام روی تخت سابق در خانه پدری .با بغضی سخت قرمه سبزی سردِ مادرپز را فرو میدهم‌ پایین .خواهرزاده ام روی تخت ولو شده و دارد با گوشی بازی میکند .به  عکس های روی دیوار روبه روی تختم نگاه میکنم .هر کدام خاطراتی رو برام مرور میکنه .دلم بسی زیاد تنگ شده برای اون موقع ها که با فراق بال میشِستم این رو و تنها دغدغه ام شکل جدید کارهام  یا رایتینگ کلاس زبان بود .

به این فکر میکنم روی همین تخت چه شب هایی که صبح شد .با آقای همسر روی همین تخت ساعت ها چت کردیم و کردیم تا صبح .

الان  در آستانه سالگرد دوسالگی ازدواجم ،خودم رو درمانده تر از هر موقع دیگه ای  میبینم .با بچه ای دو ماهه در شکم و همسری که به صراحت من رو از خونه انداخت بیرون .

و من ِ بی پناه بار دیگه پناه آوردم به خانه ای که همیشه درش به گرمی به روم باز هست .

با پدر و مادری که حتی نمیتونم به چشماشون نگاه کنم .