در سایه نمیر ، اثر گذار باش...

ایرادهای بزرگی دارم ، که نه بر خودم و نه بر دیگران پوشیده نیست.وقتی خوبت رو میگی باید بدت رو هم بگی .

خیلی همه رو تحویل میگیرم 

. مهم نیست طرف سرایدار خونه باشه یا یه استاد قدیمی 

فامیل باشه یا دوس و آشنا

مرد باشه یا زن  

همیشه تا یکی گفته سلام همچنان گرم و صمیمی برخورد کردم که یعنی فلانی تو کجا بودی که زندگی بدون تو لنگ بود!

نمیدونم چرا اینجوریم 

شاید از کمبود اعتماد به نفسه

همیشه ی خدا به شدت خودمونی رفتار کردم 

چند شب پیش یکی از دوستان خیلی دور چیزی بهم گفت که تا فیها خالدونم رو سوزوند.

البته که باهاش مثل قبل رفتار نخواهم کرد 

ولی یه تلنگر بود .

بلد نیستم دیگه 

از ننه اقا نیاموختم‌ چون اونا هم بلد نبودن و همینجوری بودن و ما رو هم همچنین مثل خودشون بزرگ کردن.

از لازمه ی های هر دختری و بعدها زن و همسر و مادر بودن اینه که چجوری با اعتماد به نفس باشی چوسان فسان داشته باشی .بدونی چی رو کجا و به کی بگی.

هر رفتاری چه زمانی رو طلب میکنه.

من که بلد نیستم و نتونستم یاد بگیرم 

خداروشکر دختری هم ندارم که یاد بدم.

ولی امیدوارم که بتونم لااقل خودم رو دو تا کنم و اون ف از بیرون به ف درون پاتک بزنه و بگه هوی داری به خود حقیقیت نزدیک میشی ، عصات رو قورت بده ...