درباره من
یک مادر
یک همسر
یک عروس
یک دختر
یک خدمتکار ۲۴ساعته
ادامه...
مصائب فرزند داری ...
یه چیزی که هست و اونو جز ننه باباهای نگون بخت درک نمیکنن اینه که ، ما بچه رو میبریم شهربازی ، و همه فک میکنن که خیلی بهمون خوش میگذره و میشینم یه نفسی تازه میکنیم و یه چایی قهوه ای میزنیم خبر مرگمون.ولی فی الواقع اینطور نیست و باز یه درگیری مجدد اونجا هم داریم .
من اینو نمیخوام
من اونو نمیخوام
من اینو بازی نمیکنم
من اینو خوشم نمیاد
من اصن اینجارو دوس ندارم بریم یه جای دیگه
من با اینا بازی نمیکنم
هیچکس با من بازی نمیکنه
چرا کسی باهام دوس نمیشه
و اینجاست که نه تنها شیصد هفتصد تومن رو زدی به فلانِ گاو
بلکه ذره ای هم به هیچکس این‌وسط خوش نگذشته
و ساعت هم هنوز همون فاکینگ چهاره بعد از ظهره و نرفته جلو :((
ادمی را سگ بگیرد جو نگیرد!
فرض کنید در یکی از سفرهایتان ،با زوجی آشنا میشوید.
این اشنایی در حد نوشیدن جرعه ای چای و خوردن یک وعده شام است .
حال از ان آشنایی و سفر دوازده ماه گذشته است .بدون حتی یکبار دیدار مجدد یا خبر گیری در شبکه های اجتماعی .
این زوج در عید نوروز با همسر شما تماس گرفته جهت تبریک عید . همسر هم جو گیر شده ان ها را به تهران دعوت کرده و ان ها نیز این دعوت را پذیرفته اند.
ساعت ۱۱شب است و مسافران رسیده اند.
در را باز کرده و نه تنها با یک زوج روبه رو نمیشوم بلکه دوستان و دوستِ دوستشان را نیز بدون این که بگویند با خود آورده اند.
سر جمع شش آدم گنده ی غریبه با دو تن از بچه هایشان .!
شما بودین آمپر نمیچسبوندین ؟
آیا این درسته که یه ایل ادمی رو که نمیشناسی خونت راه بدی و شب اجازه ی خواب بدی ؟
آیا مشگل از من بوده ،و من روابط اجتماعی ضعیفی دارم ؟
آیا این شیش تا ادم بزرگ از خودشون نپرسیدن ما داریم از شهرستان میریم تهران خونه ی یه ادمی که حتی یک بارم ندیدیم .این کار درسته اخه ؟
شما بودین چیکار میکردین ؟
The Oscar goes to....
اسکارِ ریدن به حال خوب نیز میررررررسه به شوهرِ میرزا قشمشمم...
امروز روز عجیبی بود .
بعد از مدت ها به کسی که فکرش رو هم نمیکردم یک «نه »کله گنده گفتم .
سختم بود بله
ولی همه توانم رو جمع کردم تا دوباره اون روزهایی که با بدبختی پشت سر گذاشتم رو تکرار نکنم .
خلاصه از خودم راضیم و مفتخرم.
برای ادم سست عنصری مثل من این قضیه کمتر پیش میاد ...
ف نوشت :
درست کردم ولی احتمال پاک کردنش هست .
میشناسید دیگه
تعادل روحی روانی ندارم