کاش کسی بیاید ،خیلی بچه گانه ،آدم را ده تا دوست داشته باشد ،کم ولی واقعی ...

بعد از گریه زاری فراوان ،

بغلش کردم و از همدیگه دلجویی کردیم .

قول انگشتی بهم دادیم که فردا یه روز بهتر برای همدیگه بسازیم .

یه وقتایی هم هست که اون برای من مادری میکنه .بغلم میکنه و بوسم میکنه و بهم اطمینان خاطر میده .

این حجم از درک واسه یه بچه چهارساله زیاده.

این که خیلی وقتا نمیدونه با رفتارش اذیتم میکنه ولی بعدا راجع بهش باهام حرف میزنه و سعی بر ماس مالی کردن داره نهایته لذته .

بابائه که این شعور رو نداره ،لذا خوشحالم که ژنتیکش به اون سمت نبرده.

پ ن : حالا که از فاز حلیم بیرون اومدم هوس کتلت کردم .

عین حامله ها دم به دقیقه یه چی دلم میخواد .پیشتر از کتلت دلم چغاله بادوم طلب میکرد !