پسری که مرا دوست نداشت ...

سال ۸۸بود و‌ یاهو مسنجر...

چت میکردیم تا پاسی از شب.

خوش قیافه بود ، به شدت شوخ طبع و حاضر جواب ، 

یادم‌نمیاد چی شد که دیگه ‌پیام ندادیم و تموم شد .تموم شد تا همین دیشب که یه دفعه از خواب پریدم.یعنی نپریدم .بیدار شدم ،انگار یکی بیدارم کرده باشه .

معمولا حافظه ی خوبی اصلا ندارم ولی یه دفعه آیدیش یادم اومد.

همون لحظه سرچ کردم و پیداش کردم.

همون عکس پونزده سال پیش رو پروفایلش بود.

صفحه پرایوت بود و هیچ پستی نداشت.درخواست دادم و صبح فالو و اکسپت کرده بود.

پیام دادم که منو یادت میاد .جواب داد مگه میشه یادم بره .

صحبت کردیم 

پیام بازی 

ازدواج کرده بود ،دوسال بعد از من ،

هنوز مثل همون موقع ها بود ..

به وقت شوخی ،حال خوب کن ولی به وقت حرف جدی حوصله سر بر .

نپرسیدم کی رو گرفته ، خونش کجاست و چیکار میکنه ،

یادآوری خاطرات گذشته انقدر برای جفتمون دلچسب بود که وقت نشد.

خداحافظی کردیم و ارزوی خوشبختی در زندگی مشترک !

همون حرفای روتینی که همه پایان صحبت هاشون میکنن و عمیقا بهش اعتقادی ندارن .